Stowarzyszenie na Rzecz Rodziny powstało w 1997 roku. Zgromadziło wielu specjalistów z zakresu psychologii, pedagogiki i prawa rodzinnego. Członkowie stowarzyszenia na co dzień spotykają się z młodymi ludźmi i ich rodzinami. Doradzają, wspierają i pomagają oraz organizują dla nich spotkania, prelekcje i warsztaty. Stowarzyszenie oprócz Ośrodka Psychoterapii i Promocji Rodziny prowadzi świetlicę socjoterapeutyczną, Profilaktyczno-Rozwojowy Ośrodek dla Młodzieży, Ośrodek Aktywizacji dla ludzi starszych, realizuje także projekty dla tzw. dzieci ulicy oraz osób starszych, wykluczonych społecznie. Stowarzyszenie na Rzecz Rodziny jest organizacją pożytku publicznego. Realizuje cele zorientowane na wieloaspektową pomoc dziecku i rodzinie. Pomaga młodym ludziom i ich rodzinom, znajdującym się w trudnej sytuacji życiowej, udzielając im wsparcia psychologicznego, pedagogicznego i edukacyjnego. Stwarza swoim podopiecznym szansę na rozwój osobisty oraz szansę na tworzenie pozytywnych relacji z innymi ludźmi. Dzięki sieci wyspecjalizowanych placówek tworzy zwarty system pracy z dziećmi, młodzieżą i ich rodzinami.
Jakie były nasze początki? Zdawaliśmy sobie sprawę, iż w dzisiejszym świecie rodzina przeżywa kryzys. Problemy dnia codziennego, z jakimi się borykamy, wpływają na jej jakość i znaczenie w życiu. Oczywistym jest fakt, że stanowi ona najistotniejsze ogniwo w wychowaniu młodego człowieka, ale też przecież towarzyszy każdemu z nas przez całe życie. To tutaj jesteśmy kochani, rozumiani i słuchani. Jednak rodzina, która nie zaspakaja tych potrzeb wpływa negatywnie na nasze widzenie świata, kontakty z drugim człowiekiem i funkcjonowanie w społeczeństwie. Odpowiedzialność za stan, kondycję rodziny jest troską każdego z nas. Tak wiele trudnych, momentami dla poszczególnych osób beznadziejnych, sytuacji mobilizuje do przedsięwzięć przeciwdziałających takiemu stanowi. Dlatego też w roku 1997 kilkanaście osób, w większości specjalistów z zakresu psychologii, pedagogiki i prawa rodzinnego, postanowiło powołać w Chorzowie Centrum Promocji Rodziny. Na wspólnych spotkaniach krok po kroku tworzyli podstawy tego centrum. Kolejnym krokiem było powołanie w maju 1997 roku Stowarzyszenia na Rzecz Rodziny w Chorzowie. Trzeba przyznać, iż były chwile, kiedy niektórzy chcieli zaprzestać starań. Wydawało się, że przeszkody, na które natrafiali raz po raz, są nie do pokonania i idea powstania Centrum Promocji Rodziny, która przyświecała członkom stowarzyszenia od początku, staje się bardzo odległa lub wręcz niemożliwa. Jednakże wytrwałość i wsparcie innych osób czy instytucji sprawiały, że nie zaprzestawano starań i we wrześniu 1999 roku przy placu Świętego Jana 31a (nad Izbą Wytrzeźwień) powstał Ośrodek Promocji Rodziny, współfinansowany z dotacji Urzędu Miasta Chorzów.
Ośrodek ten wspiera rodziny w ich prawidłowym funkcjonowaniu, pomaga w przezwyciężaniu sytuacji kryzysowych, podejmuje interwencję w wypadkach przemocy w rodzinie oraz sprawuje opiekę psychologiczno-pedagogiczną nad dziećmi i młodzieżą. Powyższym celom ma służyć specjalistyczne, wielokierunkowe poradnictwo, terapia indywidualna i grupowa, prelekcje oraz realizacja programów dla różnych grup. Dlatego też podstawowym zadaniem Ośrodka Promocji Rodziny jest realizowanie kompleksowych, nieodpłatnych usług specjalistycznych dla chorzowskich rodzin.
W 2004 roku nasz ośrodek obchodził piątą rocznicę swojego istnienia. Wtedy to, duże potrzeby oraz różnorodność problemów skłoniły nas do napisania poradnika pt.: „Gdzie szukać pomocy”. Książka, którą napisaliśmy, była efektem naszych doświadczeń w pracy z rodziną. Mamy nadzieję, że udało nam się zawrzeć w niej najbardziej istotne informacje mające wpływ na prawidłowe funkcjonowanie rodziny. Poradnik miał być inspiracją do refleksji nad życiem swoim i swoich bliskich. W nim też czytelnicy mogli znaleźć informacje o miejscach, w których można otrzymać pomoc i wsparcie w trudnych chwilach życia. Poradnik wydaliśmy w 20 tyś. egzemplarzy i rozdawaliśmy bezpłatnie mieszkańcom Chorzowa.
W książce wystawionej w poczekalni ośrodka nazbierało się dużo wpisów od jego pacjentów. Jedna z pacjentek napisała: „Ten ośrodek to jest właśnie TO. Wiem, co robić, gdzie i jak, a przede wszystkim wiem kim jestem. Tu nauczyłam się rozwiązywać swoje problemy.” Inna zaś napisała: „Dziękuję za poświęcony mi czas, za życzliwość i profesjonalizm. Czas leczy rany, ale pomoc, jaką otrzymałam przyczyniła się do odzyskania mojej równowagi psychicznej.” Przez prawie 18 lat działalności ośrodek udzielił wsparcia prawie 10 tysiącom chorzowian. W styczniu 2011 roku ośrodek zmienił swoją siedzibę, przeniósł się do budynku przy ul. Omańkowskiej 1 w Chorzowie i przyjął nazwę Ośrodek Psychoterapii
i Promocji Rodziny.
Zakres działań Stowarzyszenia nie ogranicza się tylko do nadzorowania działalności Ośrodka Psychoterapii i Promocji Rodziny, ale także poza nim realizuje założone cele, którymi są: poradnictwo rodzinne i wychowawcze, edukacja rodzinna i wychowawcza, działalność wydawnicza, działalność charytatywna na rzecz rodziny, doradztwo w zakresie problemów alkoholizmu, narkomanii i przemocy w rodzinie oraz działalność wychowawczo-opiekuńcza wśród dzieci i młodzieży. Propagowanie idei Stowarzyszenia prowadzi każdy jego członek w swoim środowisku lokalnym: w rodzinie, w miejscu zamieszkania, w swojej pracy zawodowej, wśród znajomych. Dlatego też członkowie i pracownicy stowarzyszenia ciągle kształcą się, aby móc świadczyć fachową pomoc chorzowskim rodzinom. Ośrodek Psychoterapii i Promocji Rodziny był tylko początkiem, wyzwalaczem tego, co na przestrzeni już 20 lat działo się w Stowarzyszeniu.
W grudniu 2001 roku Stowarzyszenie rozpoczęło realizację programu „Starszy Brat Starsza Siostra”. Program ten oparty jest przede wszystkim na pracy wolontariuszy, z których każdy spotyka się regularnie z dzieckiem w relacji „jeden na jeden”. Starannie wybrany i przeszkolony wolontariusz, który otrzymuje ciągłe wsparcie ze strony specjalistów, jest w stanie odmienić życie dziecka. Program „Starszy Brat Starsza Siostra” jest więc okazją do wprowadzenia troskliwych osób dorosłych, jako wolontariuszy w życie dzieci po to, aby mogły one nawiązać relację pełną zaufania. Dorosły wolontariusz może stać się wzorem do naśladowania, mentorem i przewodnikiem, ale przede wszystkim przyjacielem. Przez kilka lat w programie wzięło udział przeszło 100 wolontariuszy, którzy zaprzyjaźnili się z dziećmi z rodzin potrzebujących. Cieszymy się, że w 2001 roku udało nam się rozpocząć przy Stowarzyszeniu na Rzecz Rodziny realizację programu Starszy Brat Starsza Siostra. Chociaż od tego czasu minęły już 16 lata, doskonale pamiętamy pierwsze kroki. Na początku było bardzo trudno. Pamiętamy, że mieliśmy już wyszkolonych pierwszych wolontariuszy i czekaliśmy na wytypowane przez pedagoga szkolnego dzieci do naszego programu. Wtedy okazało się, że rodzice w ostatniej chwili wycofali się i powiedzieli, że nie chcą by ich dziecko brało udział w tym programie. Jak się później okazało, ktoś puścił plotkę – „wszystkie dzieci, które wezmą udział w programie dostaną kuratora sądowego, gdyż pochodzą z patologicznej rodziny”. Na szczęście udało nam się sprawę wyjaśnić i połączyliśmy w pary kilkoro wolontariuszy dzieci. Później były następne szkolenia, młodzi ludzie przychodzili, bo chcieli pomagać dzieciom w ramach programu. Przybywało wolontariuszy, więc przybywało nowych par. Nasz program przez te kilka lat przeżywał różne chwile. Oprócz pracy indywidualnej z dzieckiem, razem bawiliśmy się jeżdżąc na koniach, chodząc do teatru i kina, pływając na basenie i grając na sali gimnastycznej. Każdy mógł znaleźć coś dla siebie. Wakacje spędzaliśmy na dwutygodniowych obozach.
Tradycją już jest, że na zakończenie roku wszyscy (tzn. wolontariusze, dzieci i ich rodzice) spotykają się na uroczystej wigilii. Każdy przynosi coś dobrego: wolontariusze sałatki, ryby i inne smakołyki wigilijne, a mamy pyszne ciasta. Są oczywiście jeszcze kolędy, no i prezenty. Jednak w roku 2003 nasze spotkanie wigilijne było niezwykłe, gdyż połączone z obchodami Dnia Wolontariatu. Tym razem oprócz kolędowania, smakołyków, konkursów i prezentów była niespodzianka. No a cóż było tą niespodzianką? Właśnie podczas ostatniej wigilii postanowiliśmy wręczyć dwóm najlepiej działającym wolontariuszom nagrodę, którą nazwaliśmy „UŚMIECHACZEK”. Pomysł zrodził się już na wakacjach, gdy prawie codziennie bawiliśmy się w grę o uroczej nazwie „Umilaczek”. Co ma „Umilaczek” do „Uśmiechaczka”? W zasadzie można by powiedzieć, że to jest to samo. Celem gry „Umilaczek” było sprawianie przez cały dzień radości wylosowanej przez siebie osobie, a przecież na tym polega nasz program. Tu też wolontariusz sprawia dużo radości dziecku. Dlatego nazwa tej nagrody nie mogła być inna.
Tak powstał nowy punkt w historii stowarzyszenia - „USMIECHACZKI”.
Stworzenie programu Starszy Brat Starsza Siostra zapoczątkowało organizację letniego wypoczynku. Od 2002 roku stowarzyszenie organizowało kolonie i obozy dla dzieci z chorzowskich rodzin, szczególnie tych potrzebujących. Były kolonie stacjonarne, były obozy przetrwania dla młodzieży, obozy dla uczestników programu Starzy Brat Starsza Siostra, a w ostatnich latach obozy objazdowe po Polsce pod nazwą: „Hanysy w drodze”. Przez te 15 lat wyjechało na wypoczynek przeszło 1500 dzieci.
Zaangażowanie w pracę z dziećmi z rodzin zagrożonych wykluczeniem sprawiło, iż w 2005 roku Stowarzyszenie stanęło do konkursu na prowadzenie świetlicy środowiskowej – socjoterapeutycznej w Chorzowie Batorym. Przed członkami i pracownikami stowarzyszenia pojawiło się następne wyzwanie. Już 1 lutego 2005 roku nastąpiło otwarcie Świetlicy Środowiskowej – Socjoterapeutycznej „POD MYCHĄ”. Do świetlicy trafiają dzieci z rodzin najbardziej potrzebujących, często z dużymi deficytami. W niej to właśnie razem z wychowawcami i terapeutami uczą się radzić sobie w codziennym życiu. Świetlica stwarza też dzieciom możliwość atrakcyjnego spędzania czasu wolnego, rozwijania pasji i zainteresowań oraz zapewnia im pomoc pedagogów i psychologów. W związku z tym na terenie świetlicy organizowane są różnego rodzaju zajęcia o charakterze terapeutycznym, pomoc w nauce, zabawy psychologiczne, konkursy wiedzy, wyjścia do kina i teatru oraz zajęcia rozwijające umiejętności i zainteresowania podopiecznych. Dzieci czynnie uczestniczą w życiu kulturalnym i społecznym środowiska lokalnego poprzez uczestnictwo w festynach i imprezach organizowanych przez miasto.
Już w maju 2005 roku stowarzyszenie rozpoczęło także działania podwórkowe oparte na tzw. pedagogice podwórkowej dla „dzieci ulicy”. W latach 2005 do 2011 prowadzono je na Biadaczu, a od 2010 roku w Chorzowie II na tzw. Cwajce, gdzie działania te realizowane są do dziś. Praca pedagogów ulicznych zakłada pracę z dziećmi i młodzieżą ze środowisk zagrożonych demoralizacją, która z uwagi na trudną sytuację rodzinną, problemy w zachowaniu, jest często odrzucona w środowisku szkolnym i społecznym. Młodzież taka sama tworzy swoje podwórkowe zasady, gdyż nie potrafi dostosować się do norm i zasad przyjętych społecznie, używa różnych sposobów zwrócenia na siebie uwagi poprzez sprawianie kłopotów wychowawczych w szkole, mając trudności w nauce, wagarując, eksperymentując z narkotykami, dopalaczami i alkoholem. Takiej młodzieży brakuje inspiracji i motywacji do zmiany. Nie mogą oni często liczyć na zainteresowanie rodziców czy swych wychowawców szkolnych, gdyż również przez nich stają się odrzuceni. Właśnie dlatego celowe wydaje się zainteresowanie młodym człowiekiem przez dorosłą osobę z zewnątrz, która nie oceni dziecka za jego przeszłość oraz wyniki szkolne. Osoba tak zwana street workerem, ma doskonałą okazję do tego by dzięki sztuce ulicznej, ciekawym zajęciom artystycznym i sportowym, zdobyć sobie zaufanie młodej osoby i spróbować nawiązać z nią stały kontakt. Dzięki spotkaniom pedagogów ulicznych z młodzieżą w ich środowisku, mają oni doskonałą okazję do tego, by stać się wychowawcą, przyjacielem, autorytetem młodego człowieka, którym mało kto się interesuje. Dzięki temu stwarza się realną szansę na rozwój i kształcenie młodego człowieka, a co za tym idzie, ukończenie przez dziecko szkoły, realizację własnych planów i pomysłów na życie, a także wybicie się ze środowiska, które w konsekwencji prowadzi człowieka na margines społeczeństwa. Przez te wszystkie lata działalności pedagodzy ulicy pracowali
z przeszło 240 dziećmi.
W marcu 2006 roku Stowarzyszenie rozpoczyna realizację programu „Młodszy Brat Młodsza Siostra”. Na wzór realizowanego już wcześniej programu Starszy Brat Starsza Siostra tworzy nowy program, gdzie wolontariuszem jest osoba dojrzała, a podopiecznym senior.
W programie tym Stowarzyszenie szczególnie zajęło się tymi seniorami, którzy chociaż są jeszcze sprawni fizycznie to nie korzystają z miejsc kultury, nie kontaktują się też ze swoimi sąsiadami, a swą starość przeżywają samotnie. Dlatego też od samego początku szkoliliśmy wolontariuszy, którzy zgodnie z mottem programu „Gdy na starość radość, to młodość wiecznie trwa”, poszukują samotnych seniorów by móc się z nimi zaprzyjaźnić i pomóc im wrócić do społeczeństwa. Oprócz pracy w parach 1:1, wolontariusze i seniorzy spotykali się na różnych imprezach kulturalnych, razem wyjeżdżali na wycieczki, chodzili do teatru i kina. Wielu seniorów ciągle powtarza, że gdyby nie program, to pewnie nigdy nie podjęliby się wyjścia ze swojej samotności i otworzyć na ludzi. Jedna z seniorek tuż przed śmiercią powiedziała: „Przez całe swoje życie nie przeżyłam tylu wspaniałych chwil, ile przeżyłam z moją wolontariuszką Helenką i Wami przez ostatnie lata mojego życia.” Przez 10 lat nawiązało się mnóstwo wspaniałych relacji, które trwają do dziś. W programie udział wzięło przeszło 100 wolontariuszy i przeszło 130 seniorów. Seniorzy i wolontariusze chętnie biorą udział w różnych działaniach artystycznych i twórczych. W 2009 roku seniorki przygotowały przepisy i wraz ze stowarzyszeniem wydały książkę kucharską Pt.: „Poradnik śląskiej babuni”. Od przeszło dwóch lat chętnie występują na scenie przygotowując spektakle teatralne. W 2015 roku przygotowały spektakl Pt.: „10 KOBIET I ON”, w 2016 roku 5 grudnia odbyła się premiera spektaklu „OŻENEK”.
1 lipca 2006 roku Stowarzyszenie na zlecenie Urzędu Miasta Chorzów podjęło się prowadzenia Rodzinnego Domu Dziecka w Chorzowie, który prowadziło do końca 2011 roku. Od 2012 roku prowadzeniem placówki zajmuje się już samodzielnie małżeństwo, które zostało zatrudnione wcześniej przez Stowarzyszenie.
Ponieważ członkom Stowarzyszenia bliski jest ciągle problem dzieci z rodzin zagrożonych, dlatego w lutym 2006 roku Stowarzyszenie wynajęło od Parafii Św. Józefa budynek katechetyczny, który od wielu lat nie był wykorzystywany. Budynek wymagał generalnego remontu, nie miał ogrzewania, do wymiany były też okna. Stowarzyszenie jednak nie poddało się. Już po wstępnym remoncie pierwszego piętra, powstaje Dzienny Ośrodek Socjoterapii dla młodzieży z tzw. Cwajki. Potrzeba jednak funduszy na generalny remont. Zarząd Stowarzyszenia pisał projekty, poszukiwał środków finansowych. W końcu
w 2007 roku Stowarzyszenie otrzymało duży grant z Funduszy Norweskich na remont i prowadzenie działalności dla młodzieży oraz osób starszych. 1.12.2017 roku powstał Ośrodek Integracji Społecznej, w ramach którego działają dwa ośrodki: „Dzienny Ośrodek Socjoterapii” dla młodzieży oraz „Ośrodek Aktywizacji” dla seniorów. Dzienny Ośrodek Socjoterapii stał się miejscem, do którego trafia młodzież zagubiona, potrzebująca wsparcia, eksperymentująca z substancjami pochodząca często z trudnych rodzin. W ośrodku w miłej i rodzinnej atmosferze, mogła pracować ze specjalistami i rozwiązywać swoje problemy, a także rozwijać swoje pasje i zainteresowania w takich dziedzinach, jak np.: informatyka, plastyka, grafika, rękodzieło, taniec, teatr, dziennikarstwo, śpiew, piłka nożna. Młodzież wyjeżdżała także na wycieczki i obozy. Brała udział w różnych konkursach. Absolwenci ośrodka często odwiedzają swoje, jak to mówią, ważne miejsce na ziemi. Jedna z nich ostatnio napisała na Facebooku: „Nie wstydzę się tego miejsca - nigdy nie wstydziłam i nigdy nie będę. Dla mnie było to ogromne szczęście, móc tam być i dzielić wszystko z tak cudownymi ludźmi. Możliwość rozmowy, płaczu, wsparcia, bycia dla kogoś ważnym i potrzebnym. Możliwość nauki, rozwijania się, cieszenia się każdą godziną. Tego się nie zapomina. Odliczanie minut do 15-stej, aby już otworzyli drzwi. Dlatego mogę z całego serca życzyć każdemu młodemu człowiekowi, aby przeżył tak cudowne lata, które ja przeżyłam.” W 2016 roku zmieniła się nazwa ośrodka na Profilaktyczno-Rozwojowym Ośrodkiem dla Młodzieży. Zmieniła się też trochę, jego struktura organizacyjna, ale wszystko po to, aby mógł lepiej wspierać trafiającą do niego młodzież.
Od momentu powstania Ośrodka Aktywizacji seniorzy nie tylko mają gdzie spotkać się przy kawie i porozmawiać, ale mogą jednocześnie rozwijać się na różnych zajęciach. Powstają zajęcia z rękodzieła i plastyki oraz informatyczne, które cieszą się bardzo dużym zainteresowaniem. Seniorzy chcą uczyć się korzystania z osiągnięć techniki. Dlatego dzielnie uczą się obsługi podstawowych programów komputerowych, chętnie też przesyłają wiadomości e-mail i uczą się posługiwania komunikatorami społecznościowymi. Wielu z nich szybko podejmuje decyzję o zakupie własnych komputerów do domu, często ku zaskoczeniu całych rodzin. Od początku w zajęciach tych udział wzięło ok. 200 seniorów, a najstarszy uczestnik miał 92 lata.
W 2008 roku zainicjowano generalny remont budynku. Została wybudowana kotłownia, wymienione zostały wszystkie okna, nastąpiła adaptacja pomieszczeń i sanitariatów. W budynku pozostała jeszcze sala widowiskowa ze sceną. Jednak fundusze wystarczyły jedynie na częściowy zakup materiałów remontowych. Dlatego też 4 członków stowarzyszenia poświęciło prawie każdy weekend, aby sala ta mogła służyć ośrodkowi i mieszkańcom tej dzielnicy. W grudniu 2008 sala została otwarta.
Od tego czasu stała się również ośrodkiem kulturalnym, w którym odbywają się koncerty, przedstawienia teatralne, biesiady. Od tego czasu ośrodek dla młodzieży i ośrodek dla seniorów mogły pracować pełną parą. Powstały nowe zajęcia dla młodzieży i seniorów takie jak taneczne, teatralne, sportowe dla młodzieży i rehabilitacyjno-sportowe dla seniorów. Młodzież i seniorzy przychodzą także na koncerty, zabawy, biesiady, a także seanse filmowe.
W 2008 roku w ramach projektu „Muzyka łączy pokolenia” powstał wielopokoleniowy zespół wokalno-muzyczny. Do zespołu zaprosiliśmy dzieci, młodzież, ich rodziców oraz naszych seniorów. Pierwszy koncert odbył się latem 2008 roku. Zespół działał przez wiele lat. Dziś najbardziej wytrwała grupa seniorów śpiewa dalej w utworzonym przez siebie zespole pod nazwą „Wspomnień czar”.
W 2007 roku (po kilku latach przerwy) Stowarzyszenie wróciło do honorowania osób, które poświęciły czas dla najbardziej potrzebujących, wręczając im statuetki „UŚMIECHACZKA”. Do współpracy w tym przedsięwzięciu zaprosiło Stowarzyszenie Opieki Hospicyjnej i Paliatywnej HOSPICJUM w Chorzowie, a w następnych latach także Chorzowskie Stowarzyszenie Pomocy SERCE oraz Fundację Spectrum Liberii. Co roku 5 grudnia wszystkie organizację, wolontariusze oraz zaproszeni goście spotykają się na uroczystej gali wręczenia tej nagrody.
W tym roku w maju Stowarzyszenie na Rzecz Rodziny świętuje swoje 20-lecie pracy. 1 maja świętowaliśmy razem z mieszkańcami w chorzowskim Skansenie podczas Śląskich Godów. 19 maja wszystkich specjalistów, psychologów, pedagogów zaprosiliśmy na konferencję Pt.: Relacje poprzez… Jak z sobą jesteśmy. Natomiast wszystkich pracowników, podopiecznych, sponsorów i przyjaciół stowarzyszenia zaprosiliśmy na uroczyste podsumowanie naszego 20-lecia do naszego Ośrodka Integracji Społecznej. 20 maja swoje 20-lecie świętowaliśmy także przez uczestnictwo w Mszy Świętej w Kościele Św. Józefa. Dziękujemy serdecznie wszystkim, którzy świętowali razem z nami.
Cieszymy się, że przy naszym stowarzyszeniu skupiło się tyle fajnych ludzi, którzy razem zrealizowali wiele ciekawych i potrzebnych, a zarazem innowacyjnych działań na rzecz ludzi potrzebujących oraz chorzowskich rodzin. Tym bardziej, że zapoczątkowane i wymyślone przez nas projekty realizowane są dziś nie tylko w Chorzowie, ale także w innych miastach. Tak np. organizowana w ostatnich latach w Chorzowie Akademia Seniora to przecież działający już od 10 lat nasz Ośrodek Aktywizacji, a program „Seniorzy Seniorom” to realizowany przez nas od przeszło 10 lat program Młodszy Brat Młodsza Siostra. Takich porównań można by było dać jeszcze wiele. Czas jednak zająć się wymyślaniem i planowaniem tego co realizować będzie stowarzyszenie w następnym dwudziestoleciu.
A pomysłów mamy sporo … Robert Gierek – Prezes Zarządu.